Alice in Chains - Man in the Box (Drums Only) 2:33. Alice In Chains Them Bones (Drums Only) 3:32. Alice In Chains - Would (Bass Only) Digital Split. Prometheus13. 3:28. Alice in Chains Overview ↓ User Reviews ↓ Variations ↓ Also Performed By ↓ Attributes ↓ First appearing on the groundbreaking Singles soundtrack in 1992, then tacked on as a coda to the harrowing concept album Dirt, "Would?" became one of Alice in Chains' most popular songs, perhaps second only to rock-radio staple "Rooster." A touch more melancholy than many of the group's best-known rockers, "Would?" was no less anguished, and its lyrics hinted -- in roundabout fashion -- at the drug addiction which helped produce the feeling of tortured despair that dominated the band's music. But aside from references to "flying" and a "drifting body," as well as the chorus line "Into the flood again/Same old trip it was back then," the lyrics mostly center around failure ("Know me, broken by my master") and regret, plus pleas for understanding ("So I made a big mistake/Try to see it once my way") for which the singer doesn't seem to hold out much hope, given the despairing tone of the song. Cantrell's liquid solo lines float behind a simple, ringing riff, while the rhythm section grinds ominously underneath. The guitar shifts into full throttle on the chorus, adding an explosive frustration that complements the melancholy minor-key melody; even if the lyrics don't always make literal sense, the music unfailingly puts the desired feeling across. The structure of "Would?" is unorthodox -- after alternating between verse and chorus, the song charges into a completely new coda section never hinted at anywhere else. As the coda begins, it seems to resolve the minor-key melody of the chorus into the brighter, more anthemic major key, but immediately throws in a resoundingly dissonant chord change, leading the listener's ear into totally unexpected territory. What had at first sounded like a complete release of the tension built up during the previous parts of the song has now become something queasy, haunting, and even more evocative, flirting with catharsis but never quite achieving it. The more ambiguous lyrics of the first part have given way here to utter desolation and loneliness ("Am I wrong?/Have I run too far to get home?/Have I gone/And left you here alone?"), and Cantrell's supporting rhythm guitar work is busy and almost chaotic. As the song ends, Staley shouts the cryptic challenge, "If I would, could you?" over blasts of guitar dissonance. The final effect of the song is actually more menacing than the sum of its part, perhaps because the indirect allusions of the lyrics make the gloomy angst of the song seem too intense to articulate explicitly. Whatever the case, "Would?" is one of the band's most fully realized individual moments. Appears On Year Artist/Album Label Time AllMusic Rating 1992 Various Artists Singles [Original Motion Picture Soundtrack] Epic 3:27 1992 Alice in Chains Dirt Columbia 3:27 1999 Alice in Chains Nothing Safe Columbia / Sony Music Distribution 3:28 1999 Various Artists Rock: Train Kept a Rollin' Sony Music Distribution 3:28 1999 Various Artists Sony Music 100 Years: Soundtrack for a Century Sony Music Distribution 3:28 1999 Alice in Chains Music Bank Columbia 3:27 1999 Alice in Chains Bank Heist Columbia 3:28 1999 Alice in Chains Music Bank: The Videos Sony Music Distribution 2001 Alice in Chains Greatest Hits Columbia 3:28 2003 Alice in Chains Nothing Safe/Music Bank Smv 3:28 2004 Alice in Chains The Essential Alice in Chains Legacy / Columbia 3:28 2006 Alice in Chains Dirt/MTV Unplugged Epic / Sony BMG 5:38 2007 Various Artists 20 Years of Rage ABC Music 3:28 Various Artists What's Up? Magnum
Check My Brain. " Check My Brain " is a song by the American rock band Alice in Chains, featured on their fourth studio album, Black Gives Way to Blue (2009). It was released as the first official single from the album on August 14, 2009, [1] marking it as the band's first single in a decade (since 1999's "Fear the Voices").
[Intro] Oto ja zwiedziony przez mojego Pana Wierzyłem we wszystko jak dziecko, od tamtej pory mnie nie opuszcza [Refren 1] I znów zalewa mnie fala Ten sam, stary odlot Więc popełniłem wielki błąd Spróbuj choć raz postawić się na moim miejscu Unoszące się na wodzie ciało, wokół pustka Wznoszę się, choć to tylko chwilowe rozwiązanie [Refren 1] I znów zalewa mnie fala Ten sam, stary odlot Więc popełniłem wielki błąd Spróbuj choć raz postawić się na moim miejscu [Refren 1] I znów zalewa mnie fala Ten sam, stary odlot Więc popełniłem wielki błąd Spróbuj choć raz postawić się na moim miejscu [Refren 2] Mylę się? Zawędrowałem za daleko, by wrócić do domu? Przepadłem? Zostawiłem cię tu samą [Refren 2] Mylę się? Zawędrowałem za daleko, by wrócić do domu? Przepadłem? Zostawiłem cię tu samą [Wyjście] Ja spróbowałem a ty? Wyślij Niestety coś poszło nie tak, spróbuj później. Treść poprawki musi być wypełniona. Dziękujemy za wysłanie poprawki. A. 1970. B. 1972. C. 1968. D. 1971. Would? Lyrics by Alice in Chains from the Dirt/MTV Unplugged album- including song video, artist biography, translations and more: Know me broken by my master Teach thee on child of love hereafter Into the flood again Same old trip it was back then .….
Pearl Jam Bon Jovi Chris Cornell The Goo Goo Dolls Switchfoot und Collective Soul. Pearl Jam Chrisa Cornella Switchfoot Bon Jovi and Collective Soul. Auf Last. fm kannst du kostenlos Musik hören ansehen herunterladen und entdecken. Słuchaj oglądaj pobieraj i odkrywaj muzykę za darmo w Last. Season war ein Projekt der Musiker Mike McCready(Gitarre Pearl Jam) Layne Staley(Gesang Alice in Chains) Barrett Martin(Schlagzeug Screaming Trees) und John„Baker“ Saunders BassW skład grupy wchodzili ponadto: Layne Staley- śpiew(Alice in Chains) John Baker Saunders- gitara basowa oraz Barrett Martin- perkusja Screaming Oktober 25 2010Salling veröffentlicht ein Rock-/ Jazz-Album mit dem Titel Pipe Dreams die von Alice in Chains inspiriert Neun Zoll Nägel Meilen Davis und Herbie październik 25 2010Salling wydała album rock/ jazz pt rur Sny który został zainspirowany przez Alice in Chains Nine Inch Nails Miles Davis i Herbie hören sind außer Metallica noch John Popper(Blues Traveler)Jerry Cantrell und Sean Kinney(beide Alice in Chains) Les Claypool von Primus Pepper Keenan(Corrosion of Conformity) Jim Martin(Ex-Mitglied von Faith No More) und auch ein Mitglied von Lynyrd Skynyrd selbst: Gary Muzycy sesyjni** Utwór Tuesday's Gone* Pepper Keenan(Corrosion of Conformity)*Jerry Cantrell oraz Sean Kinney(Alice in Chains)* Jim Martin(Faith No More)* John Popper(Blues Traveler) harmonijka* Gary Rossington- gitara prowadząca* Les Claypool(Primus) banjo== Linki zewnętrzne==* Devil Put DinosaursHere ist das fünfte Studioalbum der Grunge-Band Alice in Devil Put Dinosaurs Here-piąty album studyjny amerykańskiej grupy muzycznej Alice in Gives Way toBlue ist das vierte Studioalbum der Grunge-Band Alicein Gives Way to Blue-czwarty studyjny album amerykańskiej grupy muzycznej Alice in Chains wydany 29 września Layne Staley US-amerikanischer Rocksänger und Gitarrist der Band Alicein Chains(* 1967)* Layne Staley amerykański wokalista zespołu Alice in Chains ur. Wyniki: 8, Czas:
[Instrumental Intro 00:00-01:00] [Verse 1] We chase misprinted lies We face the path of time And yet I fight, and yet I fight This battle all alone No one to cry to No place to call home [Refrain

Wisse mich durch meinen Meister gebrochen lehre ich Dich vom Kind der Liebe danach Wieder hinein in die Flut das gleiche schlechte Gefühl das es damals war ich habe also einen großen Fehler begangen versuch es einmal wie ich zu sehen Treibender Körper seiner Verlassenheit fliegt noch nicht erlebt den Gedanken Wieder hinein in die Flut das gleiche schlechte Gefühl das es damals war ich habe also einen großen Fehler begangen versuch es einmal wie ich zu sehen Wieder hinein in die Flut das gleiche schlechte Gefühl das es damals war ich habe also einen großen Fehler begangen versuch es einmal wie ich zu sehen Liege ich falsch? bin ich zu weit gerannt um heimzukommen Bin ich fort? und ließ Dich hier allein zurück Liege ich falsch? bin ich zu weit gerannt um heimzukommen, yeah Bin ich fort? und ließ Dich hier allein zurück Wenn ich würde, könntest Du? Writer(s): Jerry Cantrell Lyrics powered by zuletzt bearbeitet von Veronika (sepsis) am 24. Juli 2014, 21:57

tłumaczenia w kontekście "ALICE IN CHAINS" na język germańskiego-polski. Our Lady Peace, Alice in Chains, Big Wreck, Pearl Jam, Bon Jovi, Chris Cornell, The Goo Goo Dolls, Switchfoot, und Collective Soul. - Our Lady Peace, Alice in Chains, Big Wreck, Pearl Jam, Chrisa Cornella, Switchfoot, Bon Jovi and Collective Soul.
ALICE IN CHAINS – “Black Gives Way To Blue”; 2009 Virgin Records Zdarzyło mi się bodaj dwukrotnie, w tych „boxowych rozważaniach”, opisując albumy z początku lat 90-tych ub. wieku, którym nie dane było odnieść sukcesu komercyjnego na jaki niewątpliwie zasługiwały, poniosły klęskę sprzedażową, bądź też rozeszły się w nakładach urągającym twórcom liczącym na ekspansję swojego produktu na światowym rynku fonograficznym wyjść z sugestią, że przyczyn takiego stanu rzeczy w znacznym stopniu upatrywać należałoby w przypadającej w tamtym okresie ekspansji zalewającego muzyczny świat nurtu zwanego „grunge”. Dzieląc się tą sugestią, nie miałem na myśli żadnych złych intencji, choć naturalnie. to spostrzeżenie, mogło wskazywać na co najmniej znaczny stopień nietolerancji piszącego na tenże muzyczny trend – zupełnie niesłusznie! Po dziś dzień mam swoich faworytów wśród przedstawicieli tego nurtu, a niniejszy wpis jest tego potwierdzeniem. Czymże zatem jest, a właściwie było to muzyczne zjawisko, które ochrzczono mianem „grunge”? Chris Ingham, autor książkowej publikacji „The Book Of Metal” (© 2002 Carlton Books Limited) w której słuchacze (ci, którym tak niepopularna czynność, jak czytanie nie jest obce) mogą doszukać się próby przybliżenia w postaci krótkich definicji, wszystkich ważnych i znaczących ruchów i nurtów w muzyce popularnej, nie mógł pominąć i fenomenu tej muzycznej mody zza Wielkiej Wody. Pod hasłem „grunge” możemy przeczytać: „Jeśli chodzi o termin „grunge”, który przylgnął do tradycyjnie grających zespołów rockowych, to jego oryginalna pisownia zawiera sześć liter, będących dla większości działających pod tym szyldem grup, niestety nie błogosławieństwem lecz przekleństwem. W jednym tylko szybko minionym sezonie letnim 1991 roku, wraz z wydaniem nirvanowego „Nevermind”, historia muzyki na nowo zapisała w swych annałach znaczenie słowa „grunge”, zaś cała generacja posiwiałych starych rockersów poczęła na nowo zaznaczać swoją zamarłą na wiele lat muzyczną obecność, w czasie gdy wdrażająca nowy i światowy, jak się miało wkrótce okazać trend, młodzież z Zachodniego Wybrzeża pozbyła się swoich bandan, przywdziała flanelowe koszule i zapuściła brody. Nirvana, Pearl Jam i Soundgarden uchodzą za świętą trójcę grunge’u, jednak każde z nich zaproponowało zupełnie różniące się od siebie ale zdecydowanie intrygujące dźwięki. Nirvana wyrosła na garażowym punku protoplastów w rodzaju The Melvins i Sonic Youth, Pearl Jam – wówczas wielcy fani Ramones – łączyło różne generacje słuchaczy, swoją twórczością składając hołd reprezentantom etosu klasycznego rocka pokroju Neila Younga i grupy Free, podczas gdy Soundgarden jawił się jako współczesne wcielenie grup Black Sabbath i Led zeppelin. Dzieliła je zatem muzyczna spuścizna, łączyła zaś wybrzmiewający w tekstach utworów głos pokolenia, stanowiących ujście dla przygnębienia wynikającego z samo niezadowolenia, a także analizujących społeczne zagadnienia. Soundgarden mógł być pierwszym zespołem zrywającym z tego typu „depresyjnym zakotwiczeniem”, desperacko poszukującym drogi dotarcia do szerokiego spektrum słuchaczy. Oni tez podzielali pogląd, że zespołowi niekoniecznie musi towarzyszyć odruch stadny, by zostać dostrzeżonym wśród szerszej publiczności i odnieść sukces, zaś każdy kolejny zbliżający ich ku takiemu założeniu krok dowodził słuszności ich decyzji, z kolei wszyscy obecni na widowni ludzie rozumieli tę potrzebę spełniania własnych marzeń, tym bardziej, że pozwalał im na to drzemiący w tej grupie potencjał. Za wymienionymi wyżej liderami nurtu podążyła wkrótce druga generacja rzekomo mroczniejsza ale też łatwo trafiająca ze swymi propozycjami na szczyty list przebojów; to formacje w rodzaju Stone Temple Pilots, Candlebox i Moist. Z nich wszystkich prawdziwy sukces stał się udziałem jedynie Stone Temple Pilots, który jako jedyny przetrwał próbę czasu. Jak w każdym trendzie, faktycznie w świadomości słuchaczy przetrwały jedynie zespoły z tej głównej listy „A”. Wraz ze śmiercią w roku 1994 niechętnie przyjmującego rolę centralnej, stawianej na piedestale postaci tej generacji, Kurta Cobaina, przestało bić duchowe serce nurtu, zaś jego nazwa powoli zniknęła z czołówek gazet. Jednakże, jak w każdej dobrej generacji, ducha grunge’u możemy wciąż doszukać się na albumach takich wykonawców, jak: Creed, Nickelback i Puddle Of Mudd.”* Właściwie nie znajduję w przytoczonym tekście powodu do kwestionowania punktu widzenia i sposobu ujęcia interesującego nas tematu przez autora publikacji, bo i „grunge” jako taki nie był – wbrew temu, co próbowano wmówić nowemu pokoleniu słuchaczy na pocz. lat 90-tych XX w. – zupełnie nowym i nowatorskim stylem muzycznym (pasjonaci mocnego uderzenia starszej daty zetknęli się z nim, choć oczywiście nie występował on wówczas pod nazwą „grunge”, już dwie dekady wcześniej) a i inspiracje wiodących jego twórców wzorowo przez autora odczytane ale… No właśnie, to ale nie pozwala osobie, która na poznawaniu kapel związanych z tym nurtem zdarła zęby (mleczne) nie zareagować, kiedy w tak ważnej analizie pomija się zupełnie wątek jego ulubieńców z owej krainy, a mianowicie zespołu Alice In Chains? Jak można, nie gryząc się w język , bądź łamiąc pióra/klawisza klawiatury, pisać o świętej trójcy grunge’u, skoro każde dziecko z dowolnego zakątka naszego globu doskonale wie, że podobnie jak istnieje wielka czwórka thrashu, i żadnemu znawcy tego gatunku nie przyszłoby na trzeźwo do głowy, by ten ustalony porządek kwestionować, tak analogicznie sytuacja wyglądała w interesującym nas zjawisku: Alice In Chains, Nirvana, Pearl Jam i Soundgarden (żeby uniknąć nieporozumień wybrałem kolejność alfabetyczną). Ale to jeszcze nie koniec kontrowersji jakie wokół zagadnienia wielkiego nieobecnego w tym zestawieniu zafundował nam autor tego opracowania, bowiem w dalszej jego części możemy dowiedzieć się takich oczywistości, jak: „Twórcy gatunku: Nirvana, Pearl Jam, zespoły grunge: Staind, Nickelback, Creed, Puddle Of Mud. Grupy błędnie zaliczane w poczet reprezentantów sceny grunge, lecz w rzeczywistości nimi nie są: Alice In Chains, Bush, Hole. Albumy, które bezapelacyjnie trzeba mieć w swojej kolekcji: „Nevermind” – Nirvana (1991, Geffen), „Ten” – Pearl Jam (1991, Epic), „Badmotorfinger” – Soundgarden (1991, A&M).”* No i się doczekałem! Oto i powód, dla którego na próżno wypatrywałem wcześniej w tekście nazwy Alice In Chains – niech ktoś mnie uszczypnie, bo nie mogę uwierzyć w to, co przed momentem przeczytałem! Nie wiem czy Chris Ingham jest totalnym ignorantem czy też kierowało nim w owym czasie jakieś uprzedzenie do Alicji… Na pewno jest Brytyjczykiem i już sam fakt pochodzenia tego oryginała wiele wyjaśnia, chociaż w żadnym stopniu go nie rozgrzesza, zaś jego wyboru/werdyktu nie usprawiedliwia. W sferze muzycznych wyborów, preferencji, a już nazewnictwa zwłaszcza, żurnaliści z Wysp mieli odwieczny problem w nawiązaniu porozumienia z resztą Starego Kontynentu, co powyższy przykład zdaje się potwierdzać. Temat brakującego elementu do utworzenia wielkiej czwórki grunge’u nie daje mi jednak spokoju, więc w poszukiwaniu jego rozwiązania przeskakuję kolejne indeksy wspomnianej księgi i zatrzymuje się na literce „A”. Alice In Chains – jest! Co my tu mamy?: „Pomimo bycia obarczonymi odwieczną etykietą zespołu grunge’owego, Alice In Chains było od zawsze grupą reprezentującą oldschoolowy heavy metal.(…)* I jak tu nie zgrzytać zębami i nie rzucać mięsem (bez kości!)? Ukształtowanej muzycznie osobie, takie „rewelacje” krzywdy nie zrobią ale w poszukiwaniu istotnych i – jak by się mogło wydawać – rzetelnych treści dotyczących nowo poznanych wykonawców sięgają po tego typu publikacje ludzie młodzi, zupełnie nieświadomie przekazując „takie rzetelne” informacje dalej w środowisku swoich rówieśników czy przyjaciół i w taki właśnie sposób tworzy się dysonans poznawczy… i to już w samym nazewnictwie. To, że artysta/wykonawca, który zainteresował nas swoją twórczością inspirował się czy też w dalszym ciągu inspiruje dokonaniami jakiejś grupy z przeszłości, nawet jeśli owe wpływy wyraźnie słyszalne są w jego utworach, nie musi być jednoznaczne z tym, że wrzucamy je do tej samej szufladki stylistycznej – to przecież powinno być dla każdego zrozumiałe… ale niestety nie jest! W tym konkretnym przypadku autor wykazywał podobieństwo twórczości (w jego mniemaniu graniczące niemal z imitacją) Alicji do dokonań Black Sabbath. Bzdura, bo jeśli na siłę doszukiwać się jakiegoś wspólnego pierwiastka w twórczości wszystkich zespołów (nie tylko tych znaczących i utytułowanych) ze świata hard’n’heavy, to bezsprzecznie będzie nim wpływ czwórki z Birmingham i tego raczej nie nikt i nic już nie zmieni! Ale dosyć już tego, bo jeszcze ktoś gotów pomyśleć, że wzmiankowanego dziennikarzynę uczyniłem głównym bohaterem kolejnej odsłony „Muzycznych Pomników’, a tak przecież nie jest, więc wracam na właściwe tory i tematu głównego, a jest nim oczywiście grupa Alice In Chains i jej album „Black Gives Way To Blue”. To co prawda materiał z okresu, kiedy grunge było już tylko wspomnieniem odległej przeszłości, zaś na muzycznej scenie działało jedynie kilka zasłużonych dla tego nurtu zespołów, których członkowie zdążyli dawno zrzucić z siebie nie tylko flanelowe koszule ale i glany. Musiało upłynąć siedem długich lat po ogromnej tragedii, jaka dotknęła nie tylko zespół ale i w dużym stopniu cały muzyczny świat. Siedem lat milczenia. Siedem lat trwania w żałobie. Siedem trudnych lat bolesnego przeżywania straty przyjaciela i tyleż lat zmagania z próbą ponownego złożenia w całość tego, co wydawało się nie do odbudowania. Dla fanów zaś równy temu okresowi czas niecierpliwego oczekiwania na… kolejny ruch zespołu. Ale przecież równie dobrze tego kolejnego kroku mogło nie być, a historia grupy w sposób naturalny dobiec końca 5 kwietnia 2002 roku, kiedy z doczesnym życiem pożegnał się frontman i współtwórca alice’owego repertuaru, Layne Staley. Czas dopisał na szczęście dalszą część historii grupy – i jest to w dalszym ciągu piękna karta! Przez ciemne chmury spowijające zespół i skutecznie uniemożliwiające jakiekolwiek twórcze jego poczynania, wreszcie nieśmiało zaczęły przebijać się promienie słońca („When The Sun Rose Again”). Wszystko zdaje się powoli wracać na właściwe tory. Świadczą już o tym pierwsze wersy rozpoczynającego ten krążek utworu („All Secrets Known”): „Hope. A new beginning. Time. Time to start living” . Po takim wstępie chyba każdy fan mógł odetchnąć z ulgą. Alicja na dobre wraca do świata żywych ( a warto w tym miejscu wspomnieć, że jest to zarazem pierwsze wydawnictwo grupy z premierowym materiałem od 14 lat!) i to w jakim stylu! Wiele rzeczy z oczywistych względów musiało ulec zmianie ale na szczęście magia dźwięków, jakimi raczyli nas przez wszystkie lata działalności nie zdołała się ulotnić, grupa nie zboczyła z właściwego kursu, nie wykonała żadnej volty stylistycznej, a tym samym uchroniła nas od terapii szokowej i jej nie dających się przewidzieć w dalszej perspektywie skutków. Ponownie kreują jedyny w swoim rodzaju i niepodrabialny, owiany aurą tajemniczości, podszytej stosowną dawką mrocznej melancholii, alice’owy świat muzycznych dźwięków. Najważniejsze elementy stylu zespołu zostały na szczęście zachowane. Mamy więc ciężkie, walcowate czy może – jak wolałby je pewnie widzieć pan Ingham – sabbathowe gitarowe riffy, utwory utrzymane, jak wcześniej raczej w średnich tempach, programowo zabrudzone lecz niezwykle czytelne brzmienie, znakomite i stanowiące chyba najbardziej rozpoznawalny wyznacznik stylu tej grupy, harmonie wokalne – dwugłosy Cantrella i DuValla,… Wszystko zdaje się pozostawać na swoim miejscu z może nieco bardziej tym razem przesuniętymi akcentami w stronę subtelnie wplecionej w struktury utworów i znacząco je ubarwiającej melancholii. Alicja, choć skrępowana łańcuchami, z właściwą dla swojej twórczości łatwością uwodzi i przenosi słuchacza do krainy jej czarów – muzycznych czarów. Czy znajdzie się ktoś, kto nie ulegnie magii cudownego „My Decision”? Nie sądzę, chyba tylko słuchacz zupełnie pozbawiony wrażliwości lub taki, któremu przysłowiowy słoń nadepnął na ucho. To utwór wyjątkowy, a jego liryczny charakter wynika z wymowy niezwykle emocjonalnego, obrazującego go tekstu. To kompozycja poświęcona zmarłemu kilka lat wcześniej przyjacielowi – wokaliście, Layne Staley’owi. Taki muzyczny majstersztyk, mógł skomponować jedynie twórca niezwykle emocjonalnie zaangażowany dla którego jego podmiot liryczny był istotną częścią jego życia. Stąd też wykonania partii wokalnej mógł podjąć się tylko jej twórca, a efekt jest powalający! Zespół, a właściwie jego centralna postać, Jerry Cantrell, gdyż to on wziął na swoje barki obowiązki głównego kompozytora (choć swoje zaangażowanie i piętno zaczyna tutaj także odciskać nowy nabytek grupy, wokalista Willliam DuVall. Kolejne wydawnictwa grupy dowiodą ponad wszelką wątpliwość o słuszności tego wyboru) i zadbał o należyte urozmaicenie wypełniającej „Black Gives Way To Blue” muzycznej treści. Zwolennicy łagodniejszego, akustycznego oblicza grupy, jakiego byliśmy świadkami na jej niepełnowymiarowych wydawnictwach w rodzaju „SAP”(1992) czy „Jar Of Flies”(1994) z pewnością dadzą się oczarować takim utworom, jak wspomniany już „Your Decision”, „When The Sun Rose Again” czy „Private Hell”. Wyróżnia je bogactwo formy i zdecydowanie mocno zapadające w pamięć linie melodyczne, zaś w ich aranżacjach możemy wyłowić obecność takich instrumentów, jak tabla czy wibrafon. Specjalny charakter ma najkrótszy i zarazem zamykający całość utwór tytułowy. To utwór – hołd dla byłego wokalisty. Warto w tym miejscu wspomnieć o udziale w tej kompozycji gościa specjalnego i to nie byle jakiego. Za partie fortepianowe odpowiada bowiem w niej sam Elton John – i jest to zaiste piękne zwieńczenie znakomitego wydawnictwa! *- tłumaczenie własne Recenzent: Karol F. 5. Alice in Chains. After the historic success of Dirt and the Jar of Flies EP, Alice in Chains' music became even more wracked by the demons of addiction and mental illness. The result, 1995's self-titled LP, is a much darker, brooding and uncomfortable album that bears the image of a wounded, three-legged dog on its cover. W tym roku Museum of Pop Culture przyznało Alice in Chains nagrodę Founders Award 2020. W celu uczczenia tego wydarzenia odbędzie się wirtualny koncert, podczas którego wystąpi wiele znanych artystów i zespołów, między innymi Metallica. Artyści biorący udział w wydarzeniu zaprezentują utwory z obszernej dyskografii Alice in Chains. Basista Alice in Chains - Mike Inez powiedział: „Słyszeliśmy inne zespoły i jakie piosenki wybierają, więc jesteśmy naprawdę podekscytowani” - zachwycił się. „Będziemy tak samo zaskoczeni, jak wszyscy inni. Celowo nie słuchamy tego materiału, ponieważ chcemy mieć niespodziankę”. Wydarzenie odbędzie się we wtorek 1 grudnia o 18:00 PT / 21:00 ET. W przeliczeniu na polski czas wydarzenie będzie miało miejsce kilka godzin później, a dokładnie 2 grudnia o w nocy. Wydarzenie będzie można oglądać za darmo na stronie MoPOP na Facebooku, kanale Amazon Music, na Twitchu i aplikacji Amazon Music. Więcej informacji TUTAJ No Leaf Clover
From our blog: Chordify Lyrics – The Feature You’ve Been Screaming For! Chords for Alice In Chains - Would.: F#, D#m, Fm, A#m. Chordify is your #1 platform for chords. Grab your guitar, ukulele or piano and jam along in no time.
English Arabic German English Spanish French Hebrew Italian Japanese Dutch Polish Portuguese Romanian Russian Swedish Turkish Ukrainian Chinese Spanish Synonyms Arabic German English Spanish French Hebrew Italian Japanese Dutch Polish Portuguese Romanian Russian Swedish Turkish Ukrainian Chinese Ukrainian These examples may contain rude words based on your search. These examples may contain colloquial words based on your search. Alice in Chains performing in September 2007. Studio X was the studio where Alice in Chains recorded its 1995 self-titled album. Studio X fue el estudio donde Alice in Chains grabó su álbum homónimo de 1995. In September 1992, Alice in Chains released Dirt. Seether is heavily influenced by American grunge groups such as Nirvana and Alice in Chains. Seether están fuertemente influenciados por los grupos grunge estadounidenses como Nirvana y Alice in Chains. Alice In Chains were more on the metal side. Asked in September 2013 if Alice in Chains would make another album, Cantrell replied, It'll be a while. Preguntado en septiembre de 2013 si Alice in Chains haría otro álbum, Cantrell respondió: Pasará un tiempo. He has also made guest appearances on several albums, most notably on Alice in Chains' 1992 EP Sap. También ha hecho apariciones especiales en varios álbumes, sobre todo en Alice in Chains 1992 EP Sap. McCready then brought in friend and Alice in Chains frontman Layne Staley to round out the line-up. Luego McCready trajo a su amigo Layne Staley frontman de Alice in Chains para completar la formación. Interest was moving more to the new sound of grunge popularized by bands such as Alice in Chains, Nirvana and Soundgarden. El interés se movía más en el Grunge popularizado por bandas como Alice in Chains, Nirvana y Soundgarden. Alice in Chains' bassist Mike Inez and Sponge lead vocalist Vin Dombroski joined the band soon after. Mike Inez, el bajista de Alice in Chains, y Vin Dombroski, el vocalista de la banda Sponge, se unieron a la banda poco después. We were aware of the Alice In Chains song but didn't really think much about it. Conocíamos también la canción de Alice in Chains pero no le dimos mucha importancia. They have since played with bands such as Staind, Alice in Chains, 10 Years, Three Days Grace, Flyleaf and former labelmates Breaking Benjamin. Desde entonces han compartido escena con bandas como Staind, Alice in Chains, Three Days Grace, Flyleaf y compañeros de discográfica Breaking Benjamin. And this was the time with Nirvana and Alice In Chains and whatnot. Y esto fue en la época de Nirvana y Alice in Chains y todo eso. When we were on tour with Alice In Chains, We are good friends of the people of Soundgarden, Mudhoney and Alice in Chains. Somos muy amigos de la gente de Soundgarden, Mudhoney y Alice in Chains. He is the founder of grunge rock group Alice In Chains, where he not only plays lead guitar but composes and has an amazing voice. Es el fundador del famoso grupo de grunge Alice In Chains, donde no solo toca la guitarra principal, sino que también compone y luce una voz increíble. Beyond being a consummate professional, Bevan is also a founding member of the long-running power trio Comes With The Fall (featuring William DuVall of Alice In Chains). Más allá de ser un consumado profesional, Bevan es también miembro fundador del longevo y poderoso trío Comes With The Fall (con la participación de William DuVal de Alice in Chains). Slipknot, Deftones, Alice in Chains, Tool, Nirvana, Metallica, System of a Down and many others that cannot be mentioned currently. SLIPKNOT, DEFTONES, ALICE IN CHAINS, TOOL, NIRVANA, METALLICA, SYSTEM OF A DOWN y muchos otros que ahora mismo no se pueden mencionar. One significant factor in the decline was the rise of grunge music from Seattle, with bands including Nirvana, Alice in Chains, Pearl Jam and Soundgarden. Con una estética simple y con letras orientadas al descontento social, bandas como Alice in Chains, Soundgarden, Pearl Jam y Nirvana conquistaron los gustos del público. Alice in Chains toured extensively in the Canada, and Europe in 2013 and 2014. Alice in Chains realizó una extensa gira por Estados Unidos, Canadá y Europa en 2013 y 2014. No results found for this meaning. Results: 1834. Exact: 73. Elapsed time: 164 ms. Documents Corporate solutions Conjugation Synonyms Grammar Check Help & about Word index: 1-300, 301-600, 601-900Expression index: 1-400, 401-800, 801-1200Phrase index: 1-400, 401-800, 801-1200
Alice In Chains - Would? (Live From Later With Jools Holland) 3:38; Lists Add to List. Add to List. Ad. Contributors. Fledge, ApeAstbury, adt45, fullfathom, Hivernal.

angielski arabski niemiecki angielski hiszpański francuski hebrajski włoski japoński holenderski polski portugalski rumuński rosyjski szwedzki turecki ukraiński chiński polski Synonimy arabski niemiecki angielski hiszpański francuski hebrajski włoski japoński holenderski polski portugalski rumuński rosyjski szwedzki turecki ukraiński chiński ukraiński Wyniki mogą zawierać przykłady wyrażeń wulgarnych. Wyniki mogą zawierać przykłady wyrażeń potocznych. Sugestie Eminem Mosh (mp3) tekst tekst Eminem do piosenki Mosh (mp3). Znajdziesz również tekst Eminem do piosenki Mosh (mp3). This poster shows the tekst of the Magna Carta, surrounded by the heraldic emblems of some of the signatories. Ten plakat przedstawia tekst Magna Carta, otoczony emblematów heraldycznych niektórych sygnatariuszy. Frédéric Auger - Tears Of Gold [dodaj tekst] Seweryn Krajewski - Matka Janka [dodaj teledysk] Garron Chang - All My Love [dodaj tekst] Seweryn Krajewski - Obrączki ślubne [dodaj teledysk] Mystic Prophecy - Rock the Night - tekst Mystic Prophecy - Metal Brigade - tekst Vermelding tekst: Added via a Smart Match Cytowany tekst: Dodano przez zatwierdzenie Smart Match Alice In Chains - Kashmir(Led Zeppelin cover) - tekst video piosenek granych w radio. Alice In Chains - Kashmir(Led Zeppelin cover) - tekst piosenki i jej tłumaczenie. Started by xsuchyx, 21 May 2009 farna, tekst Napisany przez xsuchyx, 21 maj 2009 farna, tekst Westlife - Mandy - tekst Mandy song lyrics. Westlife - Mandy - tekst piosenki, tłumaczenie piosenki i teledysk. Michael Hedges - Follow Through - tekst Michael Hedges - Sister Soul - tekst Szablon:Fighting color light (tekst Szablon:Blue color light (tekst źródłowy) Started by andre0808, 15 Apr 2012 tekst Napisany przez andre0808, 15 kwi 2012 tekst Choose keyword from Włóczni: (tekst do obrazu Stefana Norblina) Wróżenie z Włóczni: (tekst do obrazu Stefana Norblina) Foo Fighters - Breakout [teledysk + tekst] Kabanos - Zupa kalafiorowa [teledysk + tekst] English (Przetłumacz ten tekst w Polski): Western side of the island English (Przetłumacz ten tekst w Polski): Współpracownicy (1) Oni nurkowali w tym miejscu! In the example on pic. 3. it's written: "Bardzo fajny tekst:)" (A very good text). W tym oknie wpisujemy swój komentarz. W przykładzie na rys.. wpisano: "Bardzo fajny tekst:)". English (Przetłumacz ten tekst w Polski): Shore and Boat Dive English (Przetłumacz ten tekst w Polski): Boat Dive Avenged Sevenfold - Nightmare [teledysk + tekst] Kabanos - Zupa kalafiorowa [teledysk + tekst] Sweet is the song, Sarah Connor -: mp3, teledysk, tekst Muzyka: From Zero To Hero, Sarah Connor -: mp3, teledysk, tekst The Beatles - tekst And I Love Her + tłumaczenie na portugalski Julio Iglesias - tekst And I Love Her + tłumaczenie na hiszpański Nie znaleziono wyników dla tego znaczenia. Wyniki: 229. Pasujących: 229. Czas odpowiedzi: 112 ms. Documents Rozwiązania dla firm Koniugacja Synonimy Korektor Informacje o nas i pomoc Wykaz słów: 1-300, 301-600, 601-900Wykaz zwrotów: 1-400, 401-800, 801-1200Wykaz wyrażeń: 1-400, 401-800, 801-1200

About Wikipedia. From Wikipedia, the free encyclopedia. "Would?" is a song by Alice in Chains, written by guitarist and vocalist Jerry Cantrell as a tribute to his friend Andrew Wood, lead vocalist of Mother Love Bone, who died in 1990. Cantrell sings the verses of the song, while Layne Staley sings the chorus.

Suggestion : I already know the site, don't show me more tips. Don’t show more hints on the site. GtOLjc.
  • ymf3yn1i2y.pages.dev/60
  • ymf3yn1i2y.pages.dev/48
  • ymf3yn1i2y.pages.dev/80
  • ymf3yn1i2y.pages.dev/85
  • ymf3yn1i2y.pages.dev/8
  • ymf3yn1i2y.pages.dev/53
  • ymf3yn1i2y.pages.dev/36
  • ymf3yn1i2y.pages.dev/69

    • alice in chains would tłumaczenie